مرحوم آقا شیخ جعفر شوشتری در کتاب خصائص الحسینی مینویسد که من تمام اعمال را بررسی کردم. ریا، نماز و تمام اعمال خوب انسان را از بین می برد. ولی تنها عملی که حتی ریائش صددرصد نجات دهنده است،

 گریه برای ابا عبدالله الحسین (ع) است.

"من بکی او ابکی او تباکی وجبت له الجنة"

کسی که گریه کند، یعنی دلش بسوزد و اشک بریزد یا کسی را بگریاند یا خود را به گریه کنندگان شبیه کند، بهشت بر او واجب می شود. اگر می خواهید در ماه محرم دو تا استفاده بکنید، خانواده تان را جمع کنید،به بچه ها بگویید: بیایید می خواهم روضه بخوانم .خجالت ندارد. هزار جور کار نادرست جلوی بچه ها انجام می دهید، خجالت نمی کشید. این را خجالت می کشید؟ دو سه تا کلمه همانطوری که بلدید و شنیده اید،

بخوانید تا هم خودتان گریه کنید و هم آنها گریه کنند.

 حالا گریه ات نمی آید، اما سرت را بالا نگه ندار، تبسم نکن، بی توجهی نکن و خودت را شبیه به گریه کنندگان بکن یا خودت را وادار به گریه بکن، یک مقداری فکر بکن. خدای تعالی می فرماید: ای ملائکه ی من، واجب است که این بنده ی من را که به خاطر محبوب من، به خاطر حسین من گریه کرده، به بهشت ببرید.

 از فرمایشات استاد در شبهای محرم